Mállaus drengur bænheyrður

Ekki fyrir svo löngu síðan í úthverfi Reykjavíkur var mállaus drengur sem átti þá ósk heitasta að geta talað.  Þrátt fyrir ítrekaðar heimsóknir á læknisfræðilegar meðferðarstofnanir, kaup á orkukristöllum og setu í námskeiðum um þróunarkenningu Darwins kom allt fyrir ekki.  Drengurinn gat ekki stunið upp stöku orði.  "Uhhh umm.." umlaði hann án þess að hægt væri að greina hvað það þýddi.  Vildi hann tala "um" eitthvað?

Það var ekki fyrr en drengurinn setti smæð sína í samhengi alheimsins að hann áttaði sig á því hvar svarið lægi. Faðir alls lífs, alls sem er, hlaut að geta rétt honum sprota af miskunn sinni og linað þjáningar hans. 

Bað hann Guð sinn, Spaghettí Skrímslið Fljúgandi, um að losa sig úr þeim fjötrum sem málleysið skapaði honum.  Bænir drengsins voru þrungnar innilegheitum og einlægni.

Það leið ekki að löngu þangað til drengurinn fann birtu og yl fæðast innra með sér.  Hann greip í hönd móður sinnar og stundi upp fyrstu orðunum "uuhhhmm....hh....mamma okkur er borgið, sjá lausnarinn hefur leyst mig úr prísund minni!"

Já, Spaghettí Skrímslið launar þeim og bænheyrir sem trúa í hjarta sínu á hann.